Son of the sea

Arten Ian "Archi" Conell

17 lat, 23.02

Syn Posejdona

Grupowy Domku 3
Filadelfia 

Samotnik, który ceni sobie spokój i ciszę. Małomówny, nieśmiały, czasem wredny. Rzadko chodzi na wieczorne ogniska, bo uważa, że nigdzie nie pasuje. Zawsze znajdzie jakieś 'ale'. Odnajdywanie wad w czymkolwiek to jego specjalność. Nieważne, czy będzie to plan, który może uratować komuś życie, czy pomysł na nowe udekorowanie pokoju. Stroni od ludzi. Bardzo nie lubi przebywania w liczniejszym towarzystwie. Przypomina to czasami jakąś fobię. Separacja nie jest kwestią przypadku - więcej przeżył upadków, niż wzlotów. Stare nawyki jeszcze w nim siedzą. Lubi czasami zapalić papierosa i wypić łyk piwa. Jest po prostu głupim smarkaczem, który nie ma zbyt wielkiej siły woli by walczyć ze starymi nałogami.

Archi mierzy sobie jakieś 175cm. Jego brązowe włosy zawsze są w nieładzie, tylko ciemne, prawie czarne, oczy są w stanie wyrazić jego prawdziwe emocje. Ubiera się zazwyczaj skromnie: szare spodnie, obozowa koszulka i bluza. Nad lewą brwią widać sporą bliznę, którą próbuje zasłaniać. Matka po prostu kiedyś przesadziła z alkoholem.

Arten dobrze walczy mieczem i posługuje się swoją mocą. Jego miecz, Acutus, pojawia się po kliknięciu małego guziczka na niewielkim złotym breloczku do kluczy w kształcie muszli, który zawsze jest schowany w kieszeni. Gdy walczy może w końcu wyrzucić z siebie emocje i odreagować. Staje się wtedy kimś innym. W czasie walki z małomównego chłopaka zmienia się w odważnie atakującego przeciwnika. Uwielbia bawić się wodą. Gdzie tylko ma do niej dostęp korzysta ze swojej mocy panowania nad nią. Potrafi też rozmawiać z końmi i morskimi stworzeniami. Pod wodą czuje się jak ryba. Umie oddychać i bardzo dobrze pływać w wodzie. Dna rzek, jezior i oceanów to jego drugi dom.

Nigdy nie miał szczęśliwego dzieciństwa. Mieszkał z matką alkoholiczką w niezbyt przyjemnej dzielnicy. W dzień i w noc dokonywano kradzieży, gwałtów, zabójstw. Narkotyki, alkohol i papierosy łatwiej było dostać, niż coś dobrego do zjedzenia. W każdym momencie ktoś mógłby wyjąć pistolet i po prostu cię zastrzelić. Arten od urodzenia mieszkał w takim środowisku, więc szybko się przystosował do twardych reguł. Znalazł się w złym towarzystwie. Uzależniał się od wszystkiego. Używki stały się codziennym rytuałem. Kumple w końcu się od niego odsunęli. Na jego oczach jeden z nich popełnił samobójstwo. Sam Arten był bliski zakończenia swojego życia w ten sposób. Kilka tygodni po skończeniu szesnastych urodzin jego matka pobiła go. Policja zatrzymała kobietę, a chłopak został umieszczony w domu dziecka. Były to najgorsze dziewięć miesięcy w jego życiu. Inne zasady, inni ludzie, inny świat. To był dla niego taki wstrząs, że na zawsze się zmienił. W jednej z sal lekcyjnych znalazł stare skrzypce, które były kiedyś własnością byłego dyrektora. Chciał w jakiś sposób pozbyć się negatywnych emocji i zaczął grać. Wtedy przyszedł do niego jakiś mężczyzna. Opowiedział mu wszystko o bogach greckich. Arten w końcu wiedział kim jest i skąd pochodzi. Nieznajomy okazał się satyrem. Podarował mu magiczny brelok do kluczy i zabrał do obozu herosów. Już nie przypomina tego dzieciaka z ulicy, który każdy grosz przeznaczał na używki. Nigdy nie będzie wspominał tych wszystkich lat spędzonych ze złą matką i znajomymi. Odseparował się by nigdy nie popełnić błędu z przeszłości.
Będąc jeszcze w domu dziecka poznał dziewczynę, która miała podobną historie jak jego. Nazywała się Marzia. Dobrze go rozumiała, potrafiła pocieszyć i wywołać na jego twarzy uśmiech. Była jego prawdziwą, pierwszą przyjaciółką. Po krótkim czasie stali się jak rodzeństwo. Później byli dla siebie kimś więcej.

-Jakie jest twoje marzenie?
-Chciałabym całe życie obserwować niebo i gwiazdy. Są tak daleko, że wydają się być nierealne. Chcę mieć planetarium. O czym ty marzysz?
-Żeby w tym planetarium znalazło się jeszcze miejsce dla mnie.

Ale i to musiało się kiedyś skończyć. Marzia znalazła rodzinę zastępczą. Kiedy miała już odjeżdżać Arten powiedział jej, że kiedyś ją odnajdzie i założą razem planetarium, gdzie będzie mogła do woli oglądać swoje ukochane gwiazdy.

-Arten, to niemożliwe.
-Dlaczego? Czemu uważasz, że to niemożliwe?
-Gwiazdy twierdzą, że to niemożliwe. Ja mogę mieć tylko nadzieję, że kłamią.

 ~Posiada miecz, Acutus, schowany w breloczku 

 ~Gra na skrzypcach, gdy tylko ma wolny czas bierze w dłonie instrument i zapomina o reszcie świata

 ~Nie lubi ognia 

  ~ Gdy tylko zaczyna walczyć zmienia się w inną osobę, która wykorzystuje każdą okazję by śmiało atakować 

  ~ Kiedy skupi się na jednej rzeczy nikt nie jest w stanie od niej go odciągnąć(no chyba, że siłą)

  ~ Często przesiaduje nad brzegiem rzeki, jeziora

  ~ Ma uczulenie na kocią sierść i truskawki

-Nienawidzę gwiazd.
-Czemu?
-Bo wracają wspomnienia.

Zastrzegam sobie prawo do zmian w KP.

Chętny na wątki. :)

Za wszelakie błędy przepraszam, notka będzie się stopniowo rozwijała.